Wat een intens verdriet en gemis, in onze gedachten zijn we bij jullie.
Een mooi mens is van ons heengegaan.
Met diep ongeloof hebben we kennis genomen van het onbeschrijfelijke lot dat jullie getroffen heeft.
Als ik de woorden kende die je zouden troosten, dan zou ik ze je schrijven. Maar ik weet ze niet, dit verdriet is te groot.
Onwaarschijnlijk, onwerkelijk en oneerlijk. Rust zacht.
Voorgoed uit ons midden maar nooit uit ons hart.
"Indien ik je dragen kon over de diepe grachten van je angsten heen dan droeg ik je uren en dagen lang."
Ik weet niet wat ik zeggen moet, hier zijn echt geen woorden voor.
Woorden van troost, ik kan ze niet vinden. Wat kun je immers zeggen? Veel sterkte, moed en kracht om dit verlies te dragen.
Troostende woorden zijn moeilijk te vinden voor dit onmetelijke verlies.