Voorgoed uit ons midden maar nooit uit ons hart.
Met diep ongeloof hebben we kennis genomen van het onbeschrijfelijke lot dat jullie getroffen heeft.
"Indien ik je dragen kon over de diepe grachten van je angsten heen dan droeg ik je uren en dagen lang."
Ik weet niet wat ik zeggen moet, hier zijn echt geen woorden voor.
Wat een intens verdriet en gemis, in onze gedachten zijn we bij jullie.
Als ik de woorden kende die je zouden troosten, dan zou ik ze je schrijven. Maar ik weet ze niet, dit verdriet is te groot.
Dans met je angsten, spreek met je zorgen. Hoe zwaar het soms lijkt, het wordt altijd weer morgen.
"Er is niets dat voorgoed verdwijnt als men de herinneringen bewaart"
Hoe donker ook de nacht kan zijn, er komt altijd een nieuwe dag.
Er is zoveel wat we voelen maar is er zo weinig wat we weten te zeggen. Heel veel sterkte.