Met diep ongeloof hebben we kennis genomen van het onbeschrijfelijke lot dat jullie getroffen heeft.
Onwaarschijnlijk, onwerkelijk en oneerlijk. Rust zacht.
Soms is er zoveel wat we voelen maar is er zo weinig wat we weten te zeggen.
Als ik de woorden kende die je zouden troosten, dan zou ik ze je schrijven. Maar ik weet ze niet, dit verdriet is te groot.
Hoe donker ook de nacht kan zijn, er komt altijd een nieuwe dag.
Een mooi mens is van ons heengegaan.
Wat een intens verdriet en gemis, in onze gedachten zijn we bij jullie.
"Indien ik je dragen kon over de diepe grachten van je angsten heen dan droeg ik je uren en dagen lang."
Troostende woorden zijn moeilijk te vinden voor dit onmetelijke verlies.
Voorgoed uit ons midden maar nooit uit ons hart.