Dans met je angsten, spreek met je zorgen. Hoe zwaar het soms lijkt, het wordt altijd weer morgen.
Hoe donker ook de nacht kan zijn, er komt altijd een nieuwe dag.
Soms is er zoveel wat we voelen maar is er zo weinig wat we weten te zeggen.
Als ik de woorden kende die je zouden troosten, dan zou ik ze je schrijven. Maar ik weet ze niet, dit verdriet is te groot.
Woorden schieten tekort wanneer het liefste bezit herinnering wordt....
Voorgoed uit ons midden maar nooit uit ons hart.
Troostende woorden zijn moeilijk te vinden voor dit onmetelijke verlies.
Met diep ongeloof hebben we kennis genomen van het onbeschrijfelijke lot dat jullie getroffen heeft.
Woorden van troost, ik kan ze niet vinden. Wat kun je immers zeggen? Veel sterkte, moed en kracht om dit verlies te dragen.
Onwaarschijnlijk, onwerkelijk en oneerlijk. Rust zacht.