Voorgoed uit ons midden maar nooit uit ons hart.
Dans met je angsten, spreek met je zorgen. Hoe zwaar het soms lijkt, het wordt altijd weer morgen.
Met diep ongeloof hebben we kennis genomen van het onbeschrijfelijke lot dat jullie getroffen heeft.
"Indien ik je dragen kon over de diepe grachten van je angsten heen dan droeg ik je uren en dagen lang."
"Er is niets dat voorgoed verdwijnt als men de herinneringen bewaart"
Als ik de woorden kende die je zouden troosten, dan zou ik ze je schrijven. Maar ik weet ze niet, dit verdriet is te groot.
Een mooi mens is van ons heengegaan.
Wat een intens verdriet en gemis, in onze gedachten zijn we bij jullie.
Hoe donker ook de nacht kan zijn, er komt altijd een nieuwe dag.
Soms is er zoveel wat we voelen maar is er zo weinig wat we weten te zeggen.