Voorgoed uit ons midden maar nooit uit ons hart.
Als ik de woorden kende die je zouden troosten, dan zou ik ze je schrijven. Maar ik weet ze niet, dit verdriet is te groot.
Dans met je angsten, spreek met je zorgen. Hoe zwaar het soms lijkt, het wordt altijd weer morgen.
"Er is niets dat voorgoed verdwijnt als men de herinneringen bewaart"
Woorden van troost, ik kan ze niet vinden. Wat kun je immers zeggen? Veel sterkte, moed en kracht om dit verlies te dragen.
Wat een intens verdriet en gemis, in onze gedachten zijn we bij jullie.
Troostende woorden zijn moeilijk te vinden voor dit onmetelijke verlies.
Rust zacht….. veel sterkte voor alle nabestaanden.
"Indien ik je dragen kon over de diepe grachten van je angsten heen dan droeg ik je uren en dagen lang."
Hoe donker ook de nacht kan zijn, er komt altijd een nieuwe dag.