"Indien ik je dragen kon over de diepe grachten van je angsten heen dan droeg ik je uren en dagen lang."
Ik weet niet wat ik zeggen moet, hier zijn echt geen woorden voor.
Soms is er zoveel wat we voelen maar is er zo weinig wat we weten te zeggen.
Voorgoed uit ons midden maar nooit uit ons hart.
Troostende woorden zijn moeilijk te vinden voor dit onmetelijke verlies.
Met diep ongeloof hebben we kennis genomen van het onbeschrijfelijke lot dat jullie getroffen heeft.
Onwaarschijnlijk, onwerkelijk en oneerlijk. Rust zacht.
Woorden schieten tekort, veel sterkte de komende tijd.
Wat een intens verdriet en gemis, in onze gedachten zijn we bij jullie.
"Er is niets dat voorgoed verdwijnt als men de herinneringen bewaart"